ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Τα πρώτα κρύα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους δειλά δειλά και μαζί με αυτά τα πρώτα συναχάκια. Λίγο το σχολείο, λίγο οι παιδικές συναθροίσεις και δε θέλει πολύ να παρατηρήσουμε τα πρώτα συμπτώματα.
Το ερώτημα που με απασχολεί τις τελευταίες μέρες είναι αν θα κάνω το εμβόλιο της κοινής γρίππης στο παιδί μου.
Ρώτησα τον παιδίατρο για τα συστατικά του καινούριου εμβολίου και μου επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν αντισώματα μέσα, από την περσινή γρίππη, για την οποία έγινε τόσος ντόρος και οι απόψεις δυίστανται ακόμα και σήμερα.
Ο γιατρός μου είναι ένθερμος υποστηρικτής των εμβολιασμών και έκανε στα παιδιά του και ο ίδιος πέρσι τα εμβόλια για τη γρίππη Α.
Διάβασα και το παρακάτω και προβληματίζομαι ακόμα πιο πολύ μια και το παιδί πάει για πρώτη φορά στο σχολείο φέτος!

 Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του  RANDAL FITZGERALD : Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ -ΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ

Σήμερα, οι περισσότεροι ειδικοί σε θέματα δημόσιας υγείας εκτιμούν ότι οι σημαντικότερες πρόοδοι στην αντιμετώπιση των μεταδοτικών νόσων του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα οφείλονται στα εμβόλια, αλλά και στη
βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, κυρίως, στο πιο καθαρό νερό και το πιο αποτελεσματικό αποχετευτικό σύστημα.
Τα εμβόλια έχουν αποδειχτεί ευεργετικά σαν έκτατο μέτρο, σε περιπτώσεις ανεξέλεγκτων επιδημιών. Το 1988, για παράδειγμα, 350.000 άνθρωποι, κυρίως στη Δυτική Αφρική, έχασαν την όρασή τους από ογκοκερκίαση, οφειλόμενη σε ένα παράσιτο μεταφερόμενο από τη Μαύρη Μύγα (του γένους Simulium). Η φαρμακευτική εταιρεία Merck παρασκεύασε ένα φάρμακο, με το όνομα ivermectin, για να θεραπεύσει αυτή τη μάστιγα. Το φάρμακο διένειμε στις πληγείσες χώρες η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί σχεδόν αυτού του είδους η μόλυνση.
Αλλά τα εμβόλια δεν είναι πάντα το ίδιο ασφαλή ή αποτελεσματικά. Ιδού τέσσερα παραδείγματα:
-Ένα ιατρικό περιοδικό, το Lancet, ανέφερε το 1980 ότι στην Ινδία, όπου δοκιμάστηκε ένα εμβόλιο κατά της φυματίωσης σε 260.000 άτομα, το ποσοστό των εμβολιασμένων ατόμων που προσβλήθηκαν τελικά από τη νόσο ήταν μεγαλύτερο από εκείνο των μη εμβολιασμένων.
-Το Journal of the American Medical Association δημοσίευσε το 1990 ένα άρθρο για την ιλαρά, που αποκάλυπτε ότι: Μολονότι το 95 τοις εκατό των παιδιών σχολικής ηλικίας στις ΗΠΑ είχαν κάνει εμβόλιο κατά της ιλαράς, η νόσος συνεχίζει να εμφανίζει έξαρση στα σχολεία, πλήττοντας περισσότερο τα εμβολιασμένα παιδιά.
-Αν και από το 1990 μέχρι το 1993 ο FDA μέτρησε 54.072 ανεπιθύμητες ενέργειες σε εμβόλια, ο Οργανισμός παραδέχτηκε επίσης ότι το νούμερο αυτό αντιπροσώπευε μόνο το 10 τοις εκατό, περίπου, των πραγματικών ανεπιθύμητων ενεργειών, δεδομένου ότι οι περισσότεροι γιατροί ήταν απρόθυμοι να δηλώσουν τα προβλήματα.
-Το 1994, σε ένα τεύχος του The New England Journal of Medicine αναφέρθηκε ότι τουλάχιστον το ογδόντα τοις εκατό των παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών, που αρρώσταιναν από κοκίτη είχαν κάνει εμβόλιο κατά του κοκύτη.
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά σε ότι αφορά τα πιο συνηθισμένα εμβόλια, ιδιαίτερα εκείνα που γίνονται σε παιδιά. «Το πρόβλημα δεν είναι το εμβόλιο αυτό καθεαυτό, είναι τα πρόσθετα», λέει ο Ρίτσαρντ Ντιθ, καθηγητής φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο Northeastern. Οι περισσότεροι γιατροί δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη αυτών των πρόσθετων – πολύ περισσότερο ότι μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα.
Στα συνηθισμένα πρόσθετα εμβολίων περιλαμβάνονται ο υδράργυρος, το αλουμίνιο, η φορμαλδεΰδη, το MSG, τα άλατα θειώδους οξέος και η αιθυλενογλυκόλη (ως αντιπηκτικό). Το καθένα απ’ αυτά έχει συνδεθεί με διάφορες διαταραχές – από βλάβες στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα μέχρι αυτισμό και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας (ADHD). Η συνολική ποσότητα υδραργύρου που λαμβάνει τυπικά ένα παιδί από τα εμβόλια, αντιστοιχεί στην ποσότητα υδραργύρου στην οποία επιτρέπεται να εκτεθεί ένα άτομο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τα συμπτώματα τοξικότητας από υδράργυρο στα παιδιά έχει διαπιστωθεί ότι μοιάζουν με τα συμπτώματα του αυτισμού και του ADHD.
«Λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν πως όταν κάνουν ένα εμβόλιο, δεν εισάγουν στον οργανισμό τους μόνο το αντιγόνο που παράγει τα αντισώματα, αλλά και ένα μίγμα γνωστών τοξικών ουσιών, που προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο, καθώς και μια σειρά από καρκινογόνες ουσίες, που προστίθενται στο σκεύασμα σαν συντηρητικά και «επιβοηθητικά», και που σκοπό έχουν να προκαλέσουν μια γρήγορη, έντονη και μακράς διάρκειας ανοσοποιητική αντίδραση», σημειώνει η Πόλα Μπάιλι-Χάμιλτον, Βρετανή τοξικολόγος και ειδική στα εμβόλια. «Αφότου άρχισε ο μαζικός εμβολιασμός παιδιών, τον 20ο αιώνα, αναφορές για σοβαρές εγκεφαλικές, καρδιαγγειακές, μεταβολικές και άλλες βλάβες, άρχισαν να γεμίζουν τις σελίδες των ιατρικών περιοδικών. Αναφορές από διάφορες χώρες δείχνουν ότι εμβολιασμένα παιδιά, πέρα από το χαμηλότερο IQ που εμφανίζουν, είναι και πιο επιρρεπή στο άσθμα, τις διαταραχές συμπεριφοράς και το διαβήτη, απ’ ό,τι τα μη εμβολιασμένα παιδιά.

Αυτές οι αναφορές προβλημάτων συνδεόμενων με τον εμβολιασμό, παρακίνησαν τον Τζ. Άντονι Μόρις, πρώην διευθυντή του Τμήματος Ελέγχου Εμβολίων του FDA, να δηλώσει, «Υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ανοσοποίηση κάνει στα παιδιά περισσότερο κακό παρά καλό».
Τουλάχιστον εννέα εμβόλια απαιτείται να έχει κάνει κάθε παιδί στις Ηνωμένες Πολιτείες, πριν πάει στο σχολείο. Τα πρόσθετα των εμβολίων αυτών προκαλούν αναστάτωση στο νεαρό μεταβολισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα, που δεν είναι σχεδιασμένα – όπως δεν είναι κανενός από μας – για να επεξεργάζονται συνθετικές χημικές ουσίες, με αποτέλεσμα να παρακάμπτονται από το συκώτι και να συσσωρεύονται σε όργανα και ιστούς. Πολυάριθμες μελέτες δημοσιευμένες στο Journal of Applied Microbiology και άλλα επιστημονικά περιοδικά, έχουν συνδέσει ένα από τα πιο κοινά συντηρητικά εμβολίων, το thimerosal, με μια σειρά από τοξικές παρενέργειες λόγω του υδραργύρου που περιέχει.
Κάποια στιγμή, το 1991, όταν οι αρμόδιοι φορείς συνιστούσαν παιδικά εμβόλια που περιείχαν thimerosal, ένας διαπρεπής επιστήμονας ειδικευμένος στα εμβόλια έστειλε ένα μνημόνιο στους ιθύνοντες της Merck – μιας από τις φαρμακοβιομηχανίες που χρησιμοποιούσαν το thimerosal – με το οποίο προειδοποιούσε ότι «το φορτίο υδραργύρου ήταν μάλλον υπερβολικό» για βρέφη έξι μηνών. Η δόση υδραργύρου που θα λάμβαναν τα μωρά από το thimerosal ήταν έως και ογδόντα επτά φορές υψηλότερη από το ανώτατο όριο ημερήσιας κατανάλωσης υδραργύρου μέσω των ψαριών, που είχαν θέσει οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς.
Οκτώ χρόνια πέρασαν πριν οι υπεύθυνοι για τη δημόσια υγεία αποφασίσουν τελικά ότι οι εμβολιασμοί ρουτίνας μπορούσαν να αποτελέσουν απειλή για την υγεία των παιδιών. Ακόμα και τότε, το μόνο που έκανε η Κυβέρνηση ήταν να συστήσει στις βιομηχανίες να «εξετάσουν» τη δυνατότητα αφαίρεσης του thimerosal από τα εμβόλια. Αργότερα η Merck κυκλοφόρησε ένα εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας Β που δεν περιείχε υδράργυρο.
Το 2000, σε ένα συνέδριο με θέμα την ασφάλεια των εμβολίων, στο οποίο συμμετείχαν πενήντα ένα επιστήμονες από τη φαρμακοβιομηχανία και την κυβέρνηση, ένας ανοσιολόγος των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών παραδέχτηκε ότι «υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση του ότι η σωρευτική έκθεση [στον υδράργυρο που περιέχουν τα εμβόλια] μπορεί να υπερβαίνει τα όρια ασφαλείας». Ειδικότερα αναφερόταν στο thimerosal και τις επιπτώσεις του στα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους πάσχοντες από χρόνιες αρρώστιες, τους ανθρώπους με διατροφικές ελλείψεις και σε όσους έκαναν χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων.
Αργότερα, σε ένα σχόλιο σχετικά με εκείνο το συνέδριο, ο Ράσελ Μπλέιλοκ κατέκρινε το γεγονός ότι τόσες μαζεμένες αυθεντίες έδειξαν να συμφωνούν μόνο στο ότι «μακροπρόθεσμα, θα ήταν επιθυμητή η αφαίρεση του υδραργύρου από τα εμβόλια, δεδομένου ότι πρόκειται για έκθεση που θα μπορούσε ενδεχομένως να αποφευχθεί». Οι λέξεις «επιθυμητή» και «μακροπρόθεσμα» ήταν ιδιαίτερα προσβλητικές για τον Μπλέιλοκ, επειδή είχαν παρουσιαστεί συγκεκριμένα στοιχεία που έδειχνα ότι το thimerosal μπορούσε να προκαλέσει νευροεξελικτικές διαταραχές, μεταξύ των οποίων και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής.
«Ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι τα βρέφη λαμβάνουν δόσεις που υπερβαίνουν ακόμη και τα όρια ασφαλείας της EPA, παρ’ όλα αυτά, το μόνο που έχουν να πουν είναι ότι πρέπει “να προσπαθήσουμε να αποσύρουμε το thimerosal το συντομότερο δυνατό”» άφριζε ο Μπλέιλοκ. «Δεν ανησυχούν καθόλου για τα δεκάδες εκατομμύρια μωρά, που θα εξακολουθήσουν να κάνουν εμβόλια με thimerosal;!»
Η πιο προφανής λύση θα ήταν να χρησιμοποιούν φιαλίδια μιας δόσης, ώστε τα συντηρητικά όπως το thimerosal να μην είναι πια απαραίτητα. Αλλά οι παρασκευαστές εμβολίων εναντιώνονται σ’ αυτή τη λύση, επειδή θα αύξανε το κόστος, το οποίο κρατούν χαμηλά συντηρώντας τα εμβόλια σε μεγάλες ποσότητες. Επιπλέον, τα στελέχη της βιομηχανίας διατείνονται ότι υπάρχει «αβεβαιότητα» σε ό,τι αφορά τα στοιχεία γα την τοξικότητα των συντηρητικών.
«Αυτό που παραδέχονται», συνέχισε ο Μπλέιλοκ, «είναι ότι έχουμε μια μορφή υδραργύρου που χρησιμοποιείται στα εμβόλια από τη δεκαετία του 1930 και κανείς δεν έκανε τον κόπο να μελετήσει τις επιπτώσεις του… στον εγκέφαλο των βρεφών. Μόνο όταν τέτοια προβλήματα γίνονται ολοφάνερα – όταν παίρνουν, δηλαδή, διαστάσεις επιδημίας – και μπαίνουν στη μέση οι δικηγόροι, μόνο τότε οι ειδικοί στα εμβόλια αρχίζουν να βλέπουν ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτό, βέβαια, είναι συνηθισμένο φαινόμενο – έτσι έγινε με το fluoride, με την ασπαρτάμη, με το MSG, με τη διοξίνη και με τα εντομοκτόνα».